Het is een zinsnede die we vaak gebruiken en horen tijdens de verschillende bijeenkomsten binnen het SWV. Het is ook als thema meermaals benoemd voor bijvoorbeeld een dialoogsessie met onze VO-besturen. De context waarin deze ‘snel veranderende wereld’ wordt benut is vaak onze huidige onderwijs- en ondersteuningswerkelijkheid.
Binnen het SWV V(S)O Eemland houden we ons dan de spiegel voor en kijken gericht naar onze verworvenheden gedurende de afgelopen tijd(en). Hoe kijken we daar zelf tegen aan en wat horen we terug via de ervaringen van onze onderwijs- en ketenpartners? Hoe kunnen wij vervolgens onze Eemlandse visie en beproefde handelswijze overeind houden in die snel veranderende (onderwijs)wereld om ons heen?
De verontrustende, zich snel opvolgende, veranderingen in de grote boze wereld om ons heen zijn daar de afgelopen tijd bovenop gekomen. We ontkomen niet aan de beelden van een thuis-nabije wereld die al behoorlijk in brand staat. Recent zijn er op meerdere plekken lontjes aangestoken om de brandhaarden verder op te stoken. Afschrikwekkende beelden van een onwerkelijke werkelijkheid.
Het is dan voor mij niet altijd even makkelijk om, na het zien van al dit nieuws, te moeten switchen naar de eigen (werk-)omgeving. Waar plaats je bijvoorbeeld termen als thuiszitters, als er elders voor velen geen thuis meer is? En wat is kansengelijkheid, als alle kansen voor kinderen in oorlogsgebieden letterlijk met de grond gelijk gemaakt worden. Er zijn te weinig plekken in het VSO, terwijl er elders grotere gebieden zijn waar geen scholen meer staan. Wel of geen TLV, terwijl álle vormen van ondersteuning elders veel harder nodig zijn. Nog een laatste: Subsidieregens in coalities van SWV-en, terwijl er ‘ietsjes verderop’ geen cent te makken is. In plaats van coalities komen partijen alleen maar meer en meer tegenover elkaar te staan.
Nu weer switchen naar de nieuwsbrief is ook lastig. Lezend maken jullie dat niet mee maar al schrijvend kan ik dat wel stellen. Stukje lopen, afstand nemen en vervolgens vorm van bewustwording: oh ja…. dit is ‘onze’ nieuwsbrief, de nieuwsbrief van het SWV. Het is onze snel veranderende wereld, waar we dagelijks mee aan de slag moeten maar vooral ook mógen. Vooral op het niveau van ons samenwerkingsverband is het goed samenwerken. De net genoemde spiegel leert ons dat we samen veel goeds doen in de onderwijswereld van VO én PO. Niet alleen op beider ‘bureaus’ in Leusden, maar ook in alle contacten met de ondersteuningsteams, de directies, besturen en met onze eigen RvT en OPR. Terugkijkend op het eerste post-Riemeriaanse tijdperk, kan ik best tevreden zijn over wat we wél met elkaar op de kaart zetten en wat we samen wél voor elkaar boksen voor leerlingen en professionals in de scholen; hoe we ze zo kunnen ondersteunen dat de schoolloopbaan plezierig en succesvol kan zijn.
Maar of beter …En we, swv, de scholen, de besturen en ketenpartners zijn er nog (lang?) niet. Er is nog een weg te gaan in onze ambities richting passender en inclusiever onderwijs. Een weg die gelukkig, in tegenstelling tot alle wegen tussen Amsterdam en den Haag vorige week, open is en niet extreem bewaakt hoeft te worden. Kortom er zijn meer mogelijkheden dan beperkingen. Laten we vooral samen blijven optrekken en blijven aansluiten bij de mogelijkheden die er óók zijn.
